چنان دل کندم از دنیا که شکلم شکل تنهائیست
.ببین مرگ مرا در خود که مرگ من تماشائیست
مرا در اوج می خواهی تماشا کن.تماشا کن...
دروغین بودم از دیروز.مرا امروز تو حاشا کن

در این دنیا که حتی ابر نمی گرید به حال ما
همه از من گریزانند .تو هم بگذر از این تنها
فقط اسمی به جا مانده از آنچه بودم و هستم
دلم چون دفترم خالی قلم خشکیده در دستم
گره افتاده در کارم به خود کرده گرفتارم
به جز در خود فرو رفتن چه راهی پیش رو دارم؟
رفیقان یک به یک رفتند .مرا با خود رها کردند.
همه خود درد من بودند.گمان کردند که همدردند...
شگفتا از عزیزانی که هم آواز من بودند
به سوی اوج ویرانی پل پرواز من بودند
در این دنیا که حتی ابر نمی گرید به حال ما.
همه از من گریزانند .تو هم بگذر از این تنها...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: